Moderne tarwe is `het perfecte chronische gif`.

’s Werelds meest populaire graan is ook het dodelijkst voor de
menselijke stof wisseling. Moderne tarwe is eigenlijk helemaal geen
tarwe maar een ‘perf ect chronisch gif ’ volgens Dr. William Davis,
cardioloog, schrijver en toonaangevend expert op het gebied van
tarwe. Moderne tarwe is het ‘perf ecte chronische gif ’ volgens
expert Natasha Longo.
Wereldwijd wordt nu ongeveer 700 miljoen ton tarwe verbouwd,
waardoor het na maïs het meest geproduceerde graan is. Het
wordt op een groter landbouwareaal verbouwd dan elk ander
commercieel gewas en het wordt beschouwd als een zeer belangrijke voedselbron voor de mens. Ooit was
dit oude graan voedzaam in een aantal opzichten, maar moderne tarwe is eigenlijk helemaal geen tarwe.
Zodra de landbouwindustrie het overnam om een hogere opbrengst van de oogst te ontwikkelen, werd
tarwe zodanig gekruist dat het uiteindelijk volledig verschilde van de oorspronkelijke genetische
samenstelling. De voedingswaarde van moderne ongeraf f ineerde tarwe is met meer dan 30% af genomen
vergeleken met de oorspronkelijke genetische lijn. De balans en de verhoudingen die moeder natuur voor
tarwe had gecreëerd werden daarmee ook gewijzigd en de menselijke spijsvertering en f ysiologie konden
zich simpelweg niet snel genoeg aanpassen aan de veranderingen.
Davis zegt dat de tarwe die we tegenwoordig eten niet de tarwe is die je oma at: ‘Het is een 45 cm hoge
plant, door genetisch onderzoek in de jaren 60 en 70 gecreëerd’, zei hij bij ‘CBS This Morning’. Het heef t
allerlei nieuwe eigenschappen waarover niemand je heef t ingelicht, zoals een nieuw eiwit, gliadine, dat er in
zit. Het is geen gluten. Ik heb het niet over mensen met glutenintolerantie en coeliakie. Het gaat over
iedereen, want iedereen is gevoelig voor gliadine eiwit, een opiaat. Dat ding verbindt zich aan de opiaatreceptoren
in je hersenen, wat bij de meeste mensen de eetlust stimuleert, zodanig dat je 440 calorieën per
dag meer eet, 365 dagen per jaar.’
Op de vraag of de landbouwindustrie terug kon veranderen naar het graan dat het vroeger produceerde,
antwoordde Davis dat dat wel kon, maar economisch niet haalbaar zou zijn, omdat het minder per hectare
zou opleveren. Maar wel zei hij dat er een beweging op gang is gekomen van mensen die zich van tarwe
af keren – en daarbij behoorlijk wat gewicht verliezen.
Als drie mensen nou 3 kilo zouden verliezen zou het niet veel voorstellen’, zei hij. ‘Maar we zien
honderdduizenden mensen 15, 35 of 70 kilo af vallen. Diabetici hebben niet langer suikerziekte; mensen met
artritis ervaren een enorme verlichting. Mensen hebben minder last van vocht in de benen en hebben minder
last van zuurbranden, prikkelbare darm syndroom, depressie, enzovoorts, dag in dag uit.’
Om deze op tarwe gebaseerde producten te vermijden, stelt Davis voor om ‘echt voedsel’ te gaan eten,
zoals avocado’s, olijf olie, vlees en groenten. ‘Dat is het soort voedsel dat het minst waarschijnlijk door de
voedingsindustrie is veranderd’, zei hij. ‘Zeker geen graansoorten. Als ik zeg granen heb ik het natuurlijk
over tarwe. Negentig procent van de granen die we eten is tarwe, het gaat niet om gerst…of vlas. Het gaat
om tarwe.’
In zijn huidige vorm is de voedingswaarde van tarwe praktisch afwezig.
Zogenaamde voedingsdeskundigen die doorgaan met het promoten van tarwe zijn gewoon totaal niet op
de hoogte van de aard van moderne tarwe en wat ermee gebeurt van gewas tot aan consumptie. Het is heel
erg dat zoveel prof essionals op het gebied van volksgezondheid nog steeds tarweproducten aanraden
zonder te kijken naar individuele behoef ten, zeker gezien de hoeveelheid bewijsmateriaal met betrekking tot
het gebrek aan voedingsstof f en en de gezondheidsrisico’s voor een behoorlijk groot deel van de bevolking.
Het grootste deel van de tarwe wordt verwerkt tot een gebleekt wit meel bestaand uit een 60% procent
extractie – de standaard voor de meeste tarweproducten. Dit betekent dat 40% van de oorspronkelijke
tarwekorrel wordt verwijderd. Dus dan houden we niet alleen een ongezonder, gemodif iceerd en gekruist ras
over, we verwijderen en verslechteren daarna ook nog eens de voedingswaarde door de bewerking van
tarwe. Helaas bevat de 40% die wordt verwijderd nu juist de zemelen en de kiem van de tarwekorrel – de
delen met de grootste voedingswaarde. In het bereidingsproces van het 60% extractie meel gaan meer dan
de helf t van de vitamines B1, B2, B3, E, f oliumzuur, calcium, f osf or, zink, koper, ijzer en vezels verloren. Al
het bewerkte voedsel met tarwe is zo ongeveer vergif voor het lichaam, omdat het eerder tot
gezondheidsrisico’s leidt dan tot voordelen. Het lichaam herkent bewerkte tarwe niet als voedsel. Opname
van voedingsstof f en uit bewerkte tarweproducten is dus nagenoeg nihil.
Sommige experts claimen dat als je kiest voor 100% volkoren tarweproducten, de zemelen en de kiemen
van de tarwe wel aanwezig blijven en de gezondheidsvoordelen enorm zullen zijn. Dit is weer een
onwaarheid, door de tarwe-industrie verspreid, want zelf s de 100% volkorentarwe wordt gemaakt uit de
moderne tarwestammen die zijn gecreëerd door bestraling van tarwezaden en -embryo’s met chemicaliën,
gammastralen en hoog gedoseerde röntgenstraling, om mutaties te bewerkstelligen. Of je nu 10% of 100%
tarwe eet is niet relevant, want je eet nog steeds een schadelijke graansoort die je op geen enkele manier
zal baten en die niet zal bijdragen aan het verbeteren of zelf s maar behouden van je gezondheid.
Dr. Maria Alvarez, die gespecialiseerd is in voedingsprogramma’s voor obese patiënten, zegt dat tarwe qua
voedingswaarde kan worden beschouwd als een kwaadaardig graan. ‘Moderne tarwesoorten kunnen zeker
worden beschouwd als de wortel van alle kwaad wat voeding betref t, omdat ze zoveel bewezen
gezondheidsproblemen veroorzaken bij zulke grote delen van de bevolking in de wereld.’ Dr. Alvarez beweert
dat tarwe momenteel verantwoordelijk is voor meer intoleranties dan bijna elk ander voedsel ter wereld. ‘In
mijn praktijk van meer dan twee decennia, hebben we bewezen dat 8 van elke 10 mensen met
spijsverteringsproblemen, obesitas, prikkelbare darm syndroom, diabetes, artritis en zelf s hartziektes, een
probleem hebben met tarwe. Als we tarwe uit hun dieet schrappen, verdwijnen de meeste symptomen binnen
drie tot zes maanden’, voegde ze toe. Dr. Alvarez schat in dat tussen de tendens van steeds meer
genetisch gemodif iceerde (GM) soorten tarwe en de huidige tendens in sommige bevolkingsgroepen om
tarwe te schrappen uit het dieet, uiteindelijk een trend in de komende 20 jaar tevoorschijn zal komen waarbij
waarschijnlijk 80% van de mensen hun tarweconsumptie in welke vorm dan ook zullen staken.
Het is echt een kwestie van tarwe
Sommige bronnen op het gebied van gezondheid, zoals de Mayo Clinic, staan een meer gebalanceerd dieet
voor dat wel tarwe bevat. Maar Dr. Davis zei op ‘CTM’ dat zij maar een slecht alternatief bieden. ‘Het enige
wat die literatuur zegt is dat je iets slechts, witte verrijkte producten, moet vervangen door iets minder
slechts, volkorentarwe en dat er dan een gezondheidsvoordeel zal ontstaan – “Laten we een heleboel
minder slechte dingen gaan eten.” Dus ik neem….f ilterloze sigaretten en vervang ze door Salem
f iltersigaretten; je moet de Salems nemen. Dat is de logica van voeding, het is een enorm gebrekkige logica.
Als we nou eens het volgende niveau pakken en we zeggen: “Laten we alle granen weglaten”, wat gebeurt er
dan? Dan zie je niet zozeer een gezondheidsverbetering maar een gezondheidstransformatie.’
Gezondheidseffecten
Een krachtig chemisch stof je in tarwe dat bekend staat als tarwekiem agglutinine (Wheat Germ Agglutinin;
WGA), is grotendeels verantwoordelijk voor de alomtegenwoordige en moeilijk te diagnosticeren nadelige
ef f ecten. Onderzoekers komen er nu achter dat WGA in moderne tarwe heel veel verschilt van oudere
stammen. Niet alleen onze veronderstellingen over de voornaamste oorzaken van tarwe-intolerantie
worden omver gehaald, maar vanwege het f eit dat de hoogste concentratie van WGA juist in volkorentarwe
voorkomt, met inbegrip van zijn zogenaamd superieure gekiemde vorm, wordt ook één van de meest
f avoriete stokpaardjes van de gezondheidsvoedingsindustrie onderuit gehaald.
Elke tarwekorrel bevat ongeveer één microgram WGA. Zelf s in kleine hoeveelheden kan WGA al zeer
nadelige ef f ecten hebben. Het kan ontstekingsreacties veroorzaken en het is gif tig voor het
immuunsysteem, voor het hart en voor het zenuwstelsel.
Onder de radar van conventionele serologische tests op antilichamen tegen de verschillende gluteneiwitten
en van genetisch onderzoek naar ziektegevoeligheid, blijf t het WGA ‘lectineprobleem’ bijna helemaal
verborgen. Lectines – hoewel aanwezig in alle granen, zaden, peulvruchten, zuivel en onze gelief de
nachtschades zoals tomaat en aardappel – worden zelden besproken in een context van gezondheid en
ziekte, zelf s als hun aanwezigheid in ons eten wel eens zowel de kwaliteit van leven als de levensduur zou
kunnen verminderen. Ondanks alle bewijzen verwerpen gezondheidsdeskundigen de verbanden tussen
ziekte en tarwe.
Dr. William Davis heef t een paar honderd klinische studies naar de nadelige ef f ecten van tarwe gedaan. Dit
zijn studies die de neurologische stoornissen beschrijven die alleen door tarwe kunnen komen, zoals onder
andere cerebellaire ataxie en dementie; hartstoornissen, ophopingen van visceraal vet en alle bijbehorende
gevolgen voor de gezondheid; het proces van glycatie door tarwe, dat via amylopectine A leidt tot staar,
diabetes en artritis. Er is echt een schat aan studies die het negatieve en vaak ziekmakende ef f ect van
tarweconsumptie door mensen aantonen.
De andere claim is dat het schrappen van tarwe ‘betekent dat je een enorme hoeveelheid essentiële
voedingsstof f en zult missen’. Nog een onwaarheid volgens Dr. Davis. Hij beweert dat het weglaten van
tarwe helemaal geen tekort aan voedingsstof f en oplevert, als je tarwe vervangt door gezonde voeding
zoals groentes, noten, gezonde oliën, vlees, eieren, kaas, avocado’s en olijven.
Mensen met coeliakie merken wel dat ze tekorten hebben aan allerlei vitamines en mineralen nadat ze alle
tarwe en gluten uit hun dieet hebben geschrapt. Maar dat komt niet door een dieet dat arm is aan
voedingsstof f en, maar door het onvolledig genezen maagdarmkanaal (zoals de bekleding van het
duodenum en proximale jejunum). Bij deze mensen zijn de vernietigende ef f ecten van tarwe zo krachtig dat
ze jammer genoeg soms nooit meer helemaal genezen. Deze mensen hebben inderdaad aanvullingen nodig
van vitamines en mineralen en daarnaast probiotica en aanvulling van alvleesklierenzymen.
Vanwege de unieke eigenschappen van amylopectine A verhogen twee sneetjes volkorenbrood de
bloedsuikerspiegel meer dan veel soorten candybars. Een hoog bloedsuikergehalte leidt tot het
glycatieproces, dat op zijn beurt weer artritis (kraakbeen glycatie), staar (lenseiwit glycatie), diabetes
(glycotoxiteit van de pancreatische bèta cellen) en hepatitische de novo lipogenese. Dat laatste zorgt
ervoor dat de trygliceriden toenemen, wat vervolgens leidt tot verhoogde expressie van atherogene (harten
vaatziekten-veroorzakende) kleine LDL-deeltjes, wat weer leidt tot hartaanvallen. Keer op keer hoge
bloedsuikergehaltes, teweeggebracht door een granenrijk dieet, zijn volgens mij zeer destructief en leiden
tot gewichtstoename (vooral visceraal vet), insulineresistentie, leptineresistentie (leptine zorgt voor een
gevoel van verzadiging) en veel van de gezondheidsproblemen waar mensen tegenwoordig mee te kampen
hebben.
Tarwegliadine is in verband gebracht met cerebellaire ataxie, perif ere neuropathie, gluten encef alopathie
(dementie), uitbarstingen op het gebied van gedrag bij kinderen met ADHD en autisme en paranoïde wanen
en hallucinaties bij mensen met schizof renie; ernstige en invaliderende ef f ecten voor mensen die last
hebben van deze aandoeningen.
Volgens de statistieken van het Coeliakie Centrum van de Universiteit van Chicago leidt momenteel één op
elke 133 verder gezonde mensen in de VS aan coeliakie. Een geschatte 20 à 30 procent van de
wereldbevolking zou echter wel eens een genetische aanleg voor coeliakie kunnen hebben – en de manier
om te zorgen dat deze genen niet worden ‘aangezet’ is door het vermijden van gluten.
Als je nagaat dat onder-gediagnosticeerde coeliakie met een bijna vier keer zo groot risico op voortijdig
overlijden in verband wordt gebracht, dan wordt de ernst van deze voedselgevoeligheid wel heel duidelijk.
Het voornaamste ziektemechanisme dat optreedt, is chronische ontsteking, en inf lammatoire en
degeneratieve aandoeningen zijn kenmerkend voor graan etende bevolkingsgroepen.
Veranderingen in de genetische code van de hoge-opbrengst, semi-dwerg tarwerassen op de markt – en
dus ook van het antigenen prof iel – zijn verantwoordelijk voor de sterke landelijke toename van latente
coeliakie. Hybridisatietechnieken, inclusief chemische mutagenese om selectieve mutaties te
bewerkstelligen, leiden tot de ontwikkeling van unieke stammen die niet bij dieren of mensen getest zijn op
veiligheid; ze worden gewoon op de markt gebracht en verkocht.
Tarwevrije opties
Denk erom dat veel van de tarwevrije opties toch nog gluten bevatten, dus mensen die gevoelig zijn voor
tarwe kunnen nog steeds verteringsproblemen en een opgeblazen gevoel ervaren. Wees voorzichtig met
granen als je glutenintolerantie hebt.
1. Graangewassen: gerst, gierst, haver, rijst, rogge, sorghum en wilde rijst komen allemaal uit dezelf de
graanf amilie als tarwe. Het meel dat ervan wordt gemalen kan als een tarwevervanger worden gebruikt.
Gerst, haver, rijst en rogge zijn goed verkrijgbaar. De minder gebruikte meelsoorten kunnen online worden
gekocht of bij biologische winkels. NB: mensen met glutenallergie moeten ook gerst, gierst en rogge
vermijden.
2. Niet-granen: amarant, quinoa en boekweit zijn drie graanachtige zaden die niet verwant zijn aan
graangewassen. Amarant, quinoa en boekweit zijn glutenvrij en daarom niet geschikt om zuurdesembrood te
maken. Er kunnen wel prima andere broden en koekjes van worden gemaakt.
3. Notenmeel: Gemalen noten zoals amandelen, hazelnoten of walnoten zijn het beste substituut voor
meel om koekjes en cakes mee te maken. Maar omdat ze vanwege hun kwetsbare vetzuurgehalte (snel
oxiderend) maar kort bewaard kunnen worden, is het beter om zelf je noten in een keukenmachine te malen
vlak voor het gebruik. Notenmeel vereist een bindmiddel zoals eieren. Omdat kastanjes minder vet zijn dan
andere noten, heef t kastanjemeel een langere houdbaarheid. Het is online beschikbaar.
4. Bonenmeel: Gedroogde bonen, zoals witte bonen, kievitsbonen of kikkererwten kunnen als
tarwevervanger worden gemalen en gebruikt in combinatie met andere meelsoorten. Bonenmeel is echter
niet altijd aan te raden. Het smaakt naar bonen en maakt gebak compact en moeilijk te verteren.
5. Andere meelvervangers: Aardappelzetmeel, pijlwortelpoeder en tapioca zijn verdikkingsmiddelen die in
sauzen en jus worden gebruikt in plaats van tarwe. In gebak dienen deze zetmeelrijke stof f en als
bindmiddel. (Met dank aan Astrid Zwart)
————————————————
Natasha Longo heef t een Mastertitel op het gebied van voeding en is een gediplomeerd f itness- en
voedingscounselor. Ze heef t als adviseur gewerkt op het gebied van volksgezondheidsbeleid in Canada,
Australië, Spanje, Ierland, Engeland en Duitsland.
Hoeveel weet jij over gezondheid? Test je kennis over voeding in 30 vragen