Dingen doen door achterover te leunen.

van energiekevrouwenacademie.nl

Ik ben opgevoed door twee hardwerkende ouders. Zewaren altijd bezig, ik kan me niet herinneren dat ze ooit aan het lummelen waren. Dit gedrag heb ik gekopieerd als meisje en draag ik nog steeds met me mee. Hun overtuigingen waren lang die van mij: druk zijn is goed, niets doen is verspilling van kostbare tijd.

Langzaam begin ik nu echter te leren dat er ook een andere manier is om dingen te doen, meer een vrouwelijke manier. Doen door niet-doen. Het voelt veel gezonder en het werkt nog ook! Laat me je dit uitleggen. 

Veel mannen lijken nog op spermazaadjes

Veel mannen lijken nog steeds op spermazaadjes. Zodra ze wakker worden kijken ze om ze zich heen en zien miljoenen concurrenten naast zich die precies hetzelfde willen als zij: succesvol zijn! Wat dat dan ook mag zijn. Dus gaan ze als een speer aan de slag en proberen rechtstreeks op hun doel af te stormen, blijkbaar nog steeds met het gevoel dat er maar ééntje de winnaar kan zijn. Ze kijken niet om zich heen en hebben soms weinig oog voor hun omgeving want wat ze voor ogen hebben is het doel dat ze willen bereiken. Dit is mannelijke energie; energie die naar buiten is gericht. Oké, ik overdrijf en natuurlijk hebben vrouwen ook mannelijke energie en hebben mannen vrouwelijke energie. Maar doorgaans hebben de meeste mannen toch méér mannelijke energie.

Dit is wat onze wereld heeft gemaakt zoals ze vandaag is, want de afgelopen 5000 jaar kent onze wereld een dominantie van mannelijke energie. Het is de energie van meten is weten, bewijs het maar, er kan maar één winnaar zijn, lichaam en geest zijn gescheiden, de natuur willen beheersen, ziekte is de vijand en doodgaan is falen. Het is de energie van beursgenoteerde ondernemingen die tot in het oneindige willen blijven groeien en daarmee grote schade berokkenen, terwijl ze de wérkelijke reden van hun bestaan allang zijn kwijtgeraakt.

Wij vrouwen zijn vergeten dat we eitjes zijn

Sommige vrouwen zijn meegegaan in deze race van mannelijke energie. Ik ook. Mijn moeder was huisvrouw, mijn vader bouwde bruggen. Als kind mocht ik af en toe op zaterdag mee naar zo’n brug in aanbouw. Ik vond het geweldig knap wat hij deed; je begint aan twee kanten van de rivier te bouwen en in het midden sluiten de twee helften van de brug op de millimeter precies op elkaar aan. Dat boeide me enorm; hoe deed hij dat toch? Wat mijn moeder deed vond ik niet zo interessant; wassen, poetsen, strijken, boodschappen doen, koken. Saaie klusjes, iedere dag hetzelfde. Ik keek veel meer op tegen mijn vader dan tegen mijn moeder. Is het gek dat ik meer de neiging had om mijn vader achterna te gaan?

Veel vrouwen in onze maatschappij vol mannelijke energie hebben hun mannelijke energie ontwikkeld. Of we het nou wilden of niet. Bewust of onbewust. We zijn mee gaan doen met de mannen. Doelen stellen, actie ondernemen, resultaten behalen, goed is nooit goed genoeg, strakke planningen, veel controles, gáán met die banaan. Als je iets wilt bereiken in deze wereld zul je dingen moet doen. Niets doen leidt nergens toe. Bijna alle vrouwen krijgen daar vroeg of laat de rekening van gepresenteerd: een lichaam dat zegt: “je bekijkt het maar, ik doe niet meer mee”. Vooral het vrouwenlichaam boven de 40. Vrouwenlichamen raken uitgeput. Ik kreeg een stevige burnout op mijn 52ste. Helemaal opgebrand.

Wat doet een eitje ook alweer?

Wat doet een eitje ook alweer? Na de rijping wacht het eitje rustig af in de eierstok. Het leunt relaxed achterover alsof het in een zachte, warme, luie bank hangt. Het kijkt eens om zich heen en blijft lekker liggen op de bank. Het lijkt alsof het eitje niets doet. Lui eitje. Maar dat lijkt alleen maar zo. Het eitje doet wel degelijk iets. Het eitje trekt de spermazaadjes naar zich toe. Ze gaat niet zelf op weg om de spermazaadjes alvast tegemoet te komen, nee ze zorgt ervoor dat de spermazaadjes naar haar toekomen. De spermazaadjes weten daardoor waar ze naartoe moeten. Het eitje doet niet niets, het eitjedoet-niet. Ze weet wat ze wil en laat de natuur haar werk doen. En bereikt zo precies haar doel met weinig inspanning. Slim eitje!

Rupsje NooitGoedGenoeg

Wij vrouwen zijn vergeten hoe het is om niet-te-doen. We zijn het kwijt geraakt. Ik was het ook vergeten. Om mezelf staande te houden was ik altijd maar bezig. Druk zijn is goed. Als je druk bent, ben je belangrijk. Als je niks te doen hebt ben je een looser. Onze samenleving waardeert druk, druk, druk. Langzaam ben ik gaan voelen wat daaronder zat. Wat ik wegstopte door alsmaar zo druk te zijn. Het is een diep gevoel van Niet-Goed-Genoeg-Zijn. Ik ben niet goed genoeg als ik geen leuk huis heb, als ik niet slim ben en als ik er niet een beetje aantrekkelijk uitzie. Ik ben niet goed genoeg als ik geen fijne partner en geen interessante baan heb. In deze wereld vol met Rupsjes Nooitgenoeg was ik een Rupsje NooitGoedGenoeg geworden die altijd werkte aan perfectie. Dus was ik druk en perfectionistisch tot ik er letterlijk bij neerviel.

Op zoek naar de vrouwelijke energie

Langzaam realiseerde ik me dat er een andere weg moest zijn. Een meer vrouwelijke weg. Een weg van vaker achterover leunen in plaats van blijven rennen. Het begon met het inzicht dat ik zo hard werkte omdat ik mezelf niet goed genoeg vond. Niet in de ogen van anderen, maar in mijn eigen ogen. Het heeft lang geduurd voordat ik echt kon voelen, diep in mij mezelf, dat ik helemaal oké ben, precies zoals ik ben met al mijn plus- en minpunten. Ik heb van alles gedaan: positieve affirmaties, Emotional Freedom Technique, yoga, dagboek schrijven, mediteren, erover praten; het heeft allemaal een steentje bijgedragen maar was niet genoeg. Totdat ik het belangrijke keerpunt vond.

Waardeer jij de vrouwelijke energie in jezelf?

Pas op het moment dat ik de vrouwelijke energie in mijzelf ben gaan waarderen kreeg ik het gevoel dat ik mezelf pas écht helemaal kon omarmen. De vrouwelijke energie van het intuïtief weten; het leven is een mysterie en dat is oké; niks hoeven te bewijzen, van ziekte is een boodschapper die je iets te vertellen heeft en de dood is onderdeel van het leven. De vrouwelijke energie die wil verbinden en voeden, die zich thuis voelt in het niet-weten, die de controle wil loslaten en met de stroom wil meegaan, -zijn- is net zo belangrijk als -doen-. Ik realiseerde me dat al deze vrouwelijke waarden in onze wereld vol mannelijke energie niet worden gewaardeerd. Is het een wonder dat ik mezelf als vrouw met mijn vrouwelijke waarden niet goed genoeg vond!? Is het een wonder dat zoveel vrouwen bewust maar misschien nog veel meer onbewust het gevoel hebben dat ze niet goed genoeg zijn? Herken je dit?

In wat voor universum leef jij?

Wat zou er gebeuren als wij vrouwen onze vrouwelijke energie gaan waarderen en méér de ruimte geven? Als we de controle loslaten en meer meegaan met het leven zoals het zich voordoet? Als we toegeven dat het leven een groot mysterie is dat niet te begrijpen valt. Ik ben me gaan openstellen voor dit mysterie. Ik denk dat we als mens veel wijzer en grootser zijn dan we denken.

Ik ben gaan geloven dat ik in een universum leef dat goed voor me wilt zorgen, niet een universum dat het me moeilijk wil maken. Ik ben meer en meer gaan vertrouwen dat ik het niet alléén hoef te doen. Dat er krachten om me heen zijn die me willen helpen al snap ik soms niet wat ze bedoelen. En nee, ik kan het niet bewijzen, ik kan het alleen maar voelen en geloven. En vanuit dit voelen en geloven ben ik minder gaan doen en méér achterover gaan leunen. Langzaam. Stapje voor stapje.

Doen door niet-doen

Ik geef toe, ik snap ook niet hoe het werkt en ik vind het vaak doodeng om ontspannen achterover te leunen terwijl er zoveel dingen te doen zijn in mijn leven. Maar het werkt! Als ik helder heb welke kant ik op wil en ontspan en vertrouw, dan komen er dingen op mijn pad om me te helpen. Soms mensen, soms de juiste informatie, vaak nieuwe inzichten uit mezelf. En ik bereik wat ik wil bereiken op een veel makkelijkere manier. Soms snap ik het niet want dan komt er iets anders dan wat ik bedacht had, maar later begrijp ik het wel. Zoals ik nu achteraf zeg dat mijn burn-out het beste is wat me toen had kunnen overkomen.

Begrijp me goed; ik lig niet acht uur per dag lui achterover geleund op mijn bank! Het is meer alsof ik lui achterover leun in mijn eigen lichaam. Ik glimlach en ontspan in mijn eigen lichaam; dat is een fysiek deel. Daarmee kan ik vaak al veel meer bereiken dan vanuit de kramp van druk druk druk. Het weten waar ik naartoe wil en het vertrouwen; dat is het mentale deel. En door deze combinatie gebeurt er iets in de energie in de wereld om me heen.

Ik geloof dat ik daarmee de wet van de aantrekkingskracht de ruimte geef om de juiste dingen op mijn pad te brengen. Zoals het eitje waaruit ik ben ontstaan, door het achterover leunen de wet van de aantrekkingskracht de ruimte gaf om het zaadje naar haar toe te laten komen. Als het toen werkte waarom dan nu niet meer? Ik ben immers ontstaan uit dat eitje, het winnende spermazaadje en de mysterieuze, enorme scheppende krachten van dit universum om ons heen die er nog steeds zijn.

Een wereld waarin vrouwelijke en mannelijke energie in balans zijn

Hoe zou de wereld eruit zien als vrouwelijke energie en mannelijke energie met elkaar in balans zijn? Uit oude opgravingen van Neolitische samenlevingen waarin mannen en vrouwen gelijk waren blijkt dat er geen sporen zijn van schade door oorlogsvoering. Neolitische kunst kent geen wapens, helden, veldslagen, slavernij of militaire versterkingen. Metaal werd gebruikt voor werktuigen en gebruiksvoorwerpen met prachtige versieringen. Er zijn schitterende sculpturen en vazen gevonden. Het lijkt erop alsof toen -zijn-  even belangrijk was als -doen-. De liefde voor het leven belangrijker dan de angst voor de dood.

Ik wens je hele mooie en warme feestdagen toe. Leun eens achterover, glimlach en ontspan. Probeer het eens, laat je perfectionisme los. Wees jezelf, niet perfect. Wees vol aandacht en aanwezig. Doe eens wat minder en lach wat meer. Laat je niet gek maken. Voeg wat méér vrouwelijke energie toe aan deze wereld. Ze heeft het zó nodig.